www.mojemiasto.fora.pl

antek

Ja pozwolę sobie jeszcze wypowiedzieć się w temacie tytułowym.

Pracoholizm to GRZECH! Praca to kara! Nie ma nic cudowniejszego niż NIC. Wspominam z łezką w oku dzień tego lata, gdy leżałem w sadzie pełnym jabłoni z winem w dłoni i z piękną damą u boku. Daleko za mną fabryki dymiące, hen przede mną sklepy, hurtownie, szkoły i miasto zasmrodzone, tętniące pracą, zmęczeniem i frustracją. Pomyślałem wtedy, że wy wszyscy tam zalani potem tyracie po stokroć, a ja leżę otulony gęstą trawą i cieszę się życiem.

Jak to jest, że w młodości oddajemy własne zdrowie za pracę i pieniądze, które potem na starość wydajemy by to zdrowie odzyskać?

Nie ma pieniędzy, dla których poświęcę spokój ducha. Ktoś powie, szczeniak, nie wie, co to życie...
Może tak jest, ale bynajmniej wrzodów to długo nie uraczę. Wystarczy mi praca w kiosku, kierowca autobusu (swoją drogą moje marzenie) nawet bileter w kinie. Najważniejsze dla mnie jest to, by mieć czas na cieszenie się życiem.
Rodzinie też raczej bym się nie przydał pracując po 18h.

Podsumowując: Praca nie może stać się celem autotelicznym. To tylko narzędzie.

anade

nieobiektywny

anade

róża

antka pytam, przecież to jasne Wink

antek

Hm... czy zapewnię im to bez pracy? Nie Very Happy

Czy mnie to martwi na ten moment? Nie
Czy czując się jak młody bóg potrzebuję o tym myśleć? Nie
Czy będąc totalnie niezależnych, niedojrzałym i nieodpowiedzialnym powinienem planować teraz opiekę nad rodziną? Zgadujcie Very Happy

Owszem, praca i pieniądze są potrzebne. Jednak nie wolno nam zapomnieć by praca nie działa się kosztem naszego szczęścia. Oczywiście, że trzeba rodzinie zapewnić byt, ale tak jak już było to powiedziane (anade) trzeba zachować równowagę pomiędzy pracą i swoim osobistym życiem.
Trzeba znaleźć złoty środek, ale chwilowo jako wolny człowiek mogę go sobie darować. Very Happy

Pozdrawiam pracoholików i wszystkich zapracowanych. Smile

szkopul

Są wolni nieodpowiedzialni ludzie, którym z tym dobrze - i niech tak zostanie. Lepiej żeby byli wolni niż żeby partaczyli pracę, którą w zamian mogliby wykonywać Wink

antek

Partaczenie pracy też bardzo zalezy od jej jakości i okoliczności jej wykonywania. Jeżeli praca jest atrakcyjna i wygodna to efekty przychodzą same. Wydaje mi się, że jeżeli patentowanemu leniowi zapewnić dobre warunki i odpowiednie narzędzia to może się w takiej (nawet momentami ciężkawej) pracy zadomowić i wykonywać ją z pełną i wymagana precyzją. Niestety, cięzko teraz trafić na warunki, które pozwalają na taki układ. W zwiazku z tym, że różnie to z tą pracą bywa pozwalam sobie obstawać przy swoim stanowisku.

szkopul

Praca, praca... a ja lubię swoją pracę! Smile

krysia

Najgorszy jest nieświadomy pracocholik, który sądzi, że po prostu stara sie robić swoje, zapierdalać na liczną rodzinkę bo tak trzeba ale rodzina czeka w domu i może chciałaby inaczej. Przecież Kasi nie potrzeba 6 lalek Barbie a Tomusiowi 10 zdalnie sterowanych autek. Chcą mieć tatusia i mamusię na wyciągnięcie ręki żeby móc wylegiwać się z nimi na łące pośród dmuchawców!

antek

i właśnie o to chodzi! Pracoholicy są źli i chorzy! Psują atmosferę w pracy, bo wszystkim źle pracuje się z człowiekiem, który sam pracuje po 14 godzin i jeszcze ma pretensje do innych, że wychodzą o czasie. Źle jest bliskim, bo zapominają jak się nazywał i jak wyglądał i źle jest jemu samemu choć często nie zdaje sobie z tego sprawy.
Są też pracoholicy transportowi, którzy to dla zachowania pozorów i spokoju sumienia wychodzą z pracy o tej 16stej, ale wleką za sobą 400 segregatorów, teczek i służbowego laptopa, by gnębić się swoim zawodowym bełkotem nawet w domu! Czasem przenoszą swoją pracę nawet na urlop z rodziną, do restauracji i na spotkanie ze znajomymi. Przecież to jest chore!
dla mnie nawet sukces nie tłumaczy czegoś takiego.
Po cholere mi super wyniki, ogrom kasy, jak nie mam własnego życia? Skoro pracuję 18 godzin a śpię 6 to gdzie ja mam mieć czas na cieszenie się sukcesem???

Sęk

Zgadzam się. Fajnie jest odnieść sukces (sam przecież o takim marzę) ale nie kosztem siebie i najbliższych. Kasa? Pewnie, jak najwięcej, tylko zarobioną w taki sposób, by mieć czas na to, by fajnie ją spożytkować. Poza tym, tak jak mówi Krysia - dzieci, żona, rodzina... pewnie, że trzeba pracować na to, żeby niczego nie musieli sobie odmawiać. Problem pojawia się, że jedyną rzeczą, której im brakuje jesteś Ty...